(απόσπασμα από το ημερολόγιο της Χ.)
Η εποχή μου μου έμαθε νωρίς νωρίς ότι τον ουρανό δεν τον ζωγραφίζουμε ό,τι χρώμα θέλουμε.
Είναι μπλε.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς να μη λερώνομαι όταν παίζω.
Μου έμαθε να κάνω κακά.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς να τρώω και να μη μιλάω.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς να μη μιλάω στην τάξη. Σσσσσς.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς πως, όταν μιλάω στην τάξη, τρώω ξυλαριές ή αποβάλλομαι.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς ότι το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο, έτσι μαθαίνεις.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς να μη ρωτάω, αυτά λέει το βιβλίο, αυτά είναι.
-Τα έμαθες; -Τα έμαθα. -Πες τα μου επανάληψη τώρα.
Μου έμαθε ότι εξετάζομαι και κρίνομαι.
-Τα έμαθες; -Τα έμαθα. -Γράψε μου τα κιόλας.
Μου έμαθε νωρίς νωρίς να πηγαίνω στην εκκλησία, να δίνω τον οβολό μου, να ανάβω το κερί, να φιλάω την εικόνα και να μη μιλάω. Σσσσς.
Μου έμαθε να είμαι ταπεινή, να υπομένω, να περιμένω την άλλη ζωή, κι ότι εκεί θα βρω τον παράδεισο,μα ως τότε πρέπει να γυρνάω και το άλλο μάγουλο.
Μου έμαθε όταν μου ήρθε περίοδος, να μην πηγαίνω στην εκκλησία και να μη φιλάω την εικόνα, γιατί εκείνες τις μέρες είμαι μίασμα.
Μου έμαθε όταν έκανα πρώτη φορά έρωτα, να μετανιώνω και να νιώθω βρώμικη.
Μου έμαθε να εύχομαι να παντρευτώ να ησυχάσω, να τελειώσουν οι τύψεις επιτέλους.
Μου έμαθε να λέω ψέμματα ψέμματα ψέμματα.
Μου έμαθε να δέχομαι των άλλων τα ψέμματα ψέμματα ψέμματα.
Μου έμαθε ότι έχω ανάγκη από σπίτι, αυτοκίνητο, ρούχα, παπούτσια και τα πάντα όλα.
Μου έμαθε ότι για να έχω φως και νερό έχω ανάγκη από λεφτά. Χρειάζομαι λεφτά.
Μου έμαθε ότι οι αποστάσεις με τους άλλους είναι μεγάλες και για να επικοινωνώ μαζί τους, θέλω λεφτά.
Μου έμαθε ότι θέλω δουλειά, γιατί έχω ανάγκη από λεφτά λεφτά λεφτά.
Μου έμαθε να δουλεύω κάθε μέρα πολλές ώρες, με μια μέρα ρεπό,να πληρώνομαι λίγα λεφτά, να είμαι ευχαριστημένη που έχω δουλειά ενώ άλλοι παρακαλάνε, και να μη μιλάω.
Μου έμαθε να γυρνάω σπίτι και να λιώνω στην οθόνη.
Μου έμαθε την αστραφτερή ζωή, τα μεγάλα ονόματα, τα γυαλιστερά τα πάντα όλα, τα ακριβά τα πάντα όλα.
Μου έμαθε ότι εγώ αυτά, ούτε στο όνειρό μου.
Μου έμαθε να ντύνομαι και να βάφομαι για να βγαίνω έξω.
Μου έμαθε να φέρομαι όπως πρέπει όταν βγαίνω έξω.
Μου έμαθε να χαιρετάω ευγενικά και να χαμογελάω όταν βγαίνω έξω.
Μου έμαθε να ξαναγυρνάω μέσα και να ξαναλιώνω στην οθόνη.
Μου έμαθε ότι είμαι πολύ σπουδαία, γιατί μπορώ να τρώω συνεχώς και αδιαλλείπτως ζώα, ζώα που τα φέρνουν στον κόσμο να υπάρξουν, μόνο και μόνο για να σφαγιαστούν με τον πιο κτηνώδη τρόπο. Μόνο και μόνο για να πηγαίνω εγώ σε χασαποταβέρνες και ψησταριές και σουβλατζίδικα και καντίνες και χαμπουργκεράδικα όποτε γουστάρω, ή να τα τρώω λιώνοντας στην οθόνη.
Μου έμαθε ότι κι οι άλλοι αυτά κάνουν, αυτά είναι τα "κανονικά".
Μου έμαθε να ψηφίζω σαν καλός πολίτης δημοκρατικής χώρας.
Μου έμαθε ότι έχω πολλές επιλογές: μπλε, πράσινο, κόκκινο, πολύχρωμο και όλα τα πάντα.
Μου έμαθε ότι όλα αυτά τα χρώματα είναι το ίδιο μαγαζάκι, ένα μαγαζάκι στα ψηλά.
Μου έμαθε ότι δεν αλλάζει ποτέ τίποτα εκεί στα ψηλά και να μη μιλάω.
Μου έμαθε ότι δεν αλλάζει ποτέ τίποτα εκεί στα ψηλά, και όταν μιλάω, τρώω ξυλαριές ή σκοτώνομαι.
Μου έμαθε ότι το να σκοτώνομαι είναι εύκολο. Σκοτώνομαι παντού. Κάθε μέρα.
Μου έμαθε ότι αυτό είναι η δημοκρατική χώρα, και να μη μιλάω.
Μου έμαθε ότι μόνο αυτοί στην οθόνη μπορούν να μιλάνε.
Μου έμαθε να κάθομαι σπιτάκι μου και να μην το κουνάω.
Μου έμαθε να κάθομαι σπιτάκι μου και να λιώνω στην οθόνη.
Μου έμαθε ότι όλοι λιώνουν στην οθόνη.
Μου έμαθε ότι ζουν και δουλεύουν και κυκλοφορούν σα ζωντανοι-νεκροί, αυτό είναι το "κανονικό".
Μου έμαθε να το δέχομαι.
Μου έμαθε να σέβομαι τους μεγαλύτερους.
Μου έμαθε επίσης ότι ο δολοφόνος δεν έχει ηλικία.
Ούτε πρόσωπο για να γυρίσει το άλλο μάγουλο.
Είχα όμως έναν κολλητό φίλο σ' όλη αυτή την εποχή.
Πολύτιμο φίλο.
Πολύτιμο ως αυτούσια έννοια, κι όχι όπως μου έμαθε αυτή την λέξη η εποχή μου.
Φίλο ως αυτούσια έννοια, κι όχι όπως μου έμαθε αυτή την λέξη η εποχή μου.
Έναν φίλο που μου ζητούσε να ακούω τα δέντρα και τα πουλιά, το κελάρυσμα του νερού, τον άνεμο μέσα στα φύλλα, τα τρυζόνια και τα τζιτζίκια και τα ενδόμυχα μυστικά τους, και με έσπρωχνε να παίρνω τους δρόμους και τα στενά και τα δάση και τα βουνά.
Έναν φίλο που μου έμαθε σιωπηλά να ευγνωμονώ τη γη που πατάω, το νερό της που πίνω, τον καρπό της που τρώω.
Να ευγνωμονώ την απεραντοσύνη του Σύμπαντος, τη Μαγεία των αστεριών.
Μου ψυθίριζε τη Φωτιά, τον Αέρα, το Νερό, τον Αιθέρα, τη Γη -από αυτά είσαι φτιαγμένη"
Έναν φίλο που μου ζητούσε να ψάχνω τους ποιητές που ήταν κρυμμένοι μέσα σ' αυτό τον βούρκο, τους σοφούς και τους μύστες που ανθίζουνε μέσα από αυτόν τον βούρκο.
Μου ζητούσε να ακούω τα πλάσματα που δεν ακούγονται, μα υπάρχουν.
Μου ζητούσε να ακούω όλα τα πλάσματα, όλες τις ψυχές, και μου έλεγε συνεχώς ότι κανείς δεν είναι εδώ τυχαία.
Μου ζητούσε να δω την Ελευθερία των πλασμάτων και την δική μου.
Μου ζητούσε να ακούσω την αιώνια Σιωπή.
Μου έλεγε "σε αγαπώ, μη φοβάσαι" όταν χανόμουνα κι ήθελα να πεθάνω.
Μου έλεγε "φτάνει, έλεος" όλο τον καιρό που ζούσα μια μοίρα που δεν ήτανε δική μου.
Μου έλεγε ότι όλα αυτά που ζω είναι μια τεράστια ψευτιά.
Με πρόσταζε να φεύγω από την οθόνη, από τον βούρκο, από την ψευτιά, και να βρίσκω την Αλήθεια παντού, γιατί μόνο αυτή υπάρχει στ' αλήθεια. Και την φωνάζει όλη η Πλάση.
Με έσερνε, μέσα από τα σκοτάδια, πάνω στο Φως.
Μου φώναζε ότι δεν είναι αυτό που ζούμε η Ζωή, κι ότι έπρεπε να τη βρω πάσει θυσία.
Μου έλεγε "άνοιξε τα μάτια σου, κοίτα ψηλά, αυτό σημαίνει Άνθρωπος"
Μου φώναζε "εμπιστέψου το Είναι σου, το Σώμα σου, την Ψυχή σου, Άκου.."
Με πρόσταζε να μιλάω, να φωνάζω, να χορεύω, να παίζω και να λερώνομαι, να εκφράζομαι με όποιο τίμημα, γιατί αλλιώς θα είμαι κι εγώ ζωντανη-νεκρή.
Μου έμαθε την Αγάπη, την ανιδιοτελή, ατελεύτητη, καθάρια και φωτεινή Αγάπη.
Μου ψυθίριζε γλυκά όταν έκλαιγα, ότι είμαι παιδί του Ουρανού και της Γης, ένα Θαύμα που έγινε ύλη.
Ένα Θαύμα που μπορεί να κυριεύσει στην ύλη.
Έτσι με έσωσε από την εποχή μου.
Μέρα με τη μέρα.
Πολεμώντας στιγμή με τη στιγμή.
Ακούγοντας.
Βλέποντας.
Ζώντας, αναπνέοντας, αγαπώντας.
Πώς τον λένε αυτό τον φίλο;
Τον υποψιάζεσαι
Τον ξέρεις
είτε λίγο, είτε πολύ.
Τον λένε Εαυτό.
Και είναι Ένας.
Είναι η φωνή μου.
Είναι η φωνή σου.
Είναι η Αλήθεια και το Φως του Κόσμου.
Καλό δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου