"για την επέτειο του Πολυτεχνείου - το δικαίωμα"

Όλοι ξέρουμε τι έγινε τότε.
Εντάξει, άλλοι λένε αυτό κι άλλοι εκείνο, από αυτή την πλευρά και από την άλλη,
όμως όλοι ξέρουμε ΤΙ έγινε τότε..Καθαρά και ξάστερα.

Αναρωτιέμαι τι έμεινε. Και τι άλλαξε.
Από όλους τους ξυλοδαρμούς, τα ουρλιαχτά, το κυνηγητό,τα βασανιστήρια, τι έμεινε;
Τι άλλαξε;
Από την αγωνία όλη και το όραμα Ελευθερίας;
τι έμεινε;
τι άλλαξε;

Ανοίγω τα τεφτέρια, τα περιοδικά του τότε, τις γελοιογραφίες του τότε, τα ακουστικά ντοκουμέντα...
Συγκλονίζομαι,
είναι αυτή η ενέργειά τους απίστευτη,
δε μπορεί να είναι ψέμα αυτή η φωτιά που εκπέμπεται,
το αίμα και ο πόνος
δε μπορούν να είναι ψεύτικα..

Δε μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελεί εγωϊσμό
και μετασχηματισμό απλής απλούστατης δίψας εξουσίας,
μόνο και μόνο για να λέμε ότι είμαστε απέναντι..

Κάνω βόλτα
ψάχνοντας
στις πλατείες και στους τόπους "κατάθεσης στεφάνου"
στους δρόμους
να βρω το αίμα τους,
να το οσφρηστώ στο χτες και στο σήμερα..
να βρω την καθαρότητα της πρόθεσης..
στο σήμερα..;

Τι άλλαξε και τι έμεινε;

Το συμπέρασμα είναι αυτό,
και δεν ξέρω
αν θα το βρεις θλιβερό
ή παρήγορο..

Τίποτε δεν άλλαξε,
είναι ακριβώς τα ίδια όλα,
όλα όλα όλα...

Το καθεστώς,
η εξουσία,
οι λίγοι,
οι πολλοί,
οι λίγοι απ' τους πολλούς με την πόρωση και
την αισιοδοξία,
οι λιγότεροι απ' τους λίγους που τις τρώνε κανονικά,
τα τεφτέρια που αφθονούν και τα περιοδικά,
οι γελοιογραφίες που τα λένε "έξω απ' τα δόντια",
τα κείμενα, οι μαζώξεις,
οι τόποι, οι πλατείες,
ακόμα και οι κουβέντες ίδιες..
"να κάνουμε κάτι, να οργανωθούμε...
καμμιά συναυλία ρε 'συ, αυτοί που τα λένε ωραία,
να κάνουμε και καμμιά ομιλία,
να τα πει κάποιος επιτέλους,
να ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι.."
Τίποτα σου λέω, τα ίδια . . .
Και να η κίνηση και η ενέργεια, η ίδια ενέργεια.
Αυτή της θέλησης της Ελευθερίας, η ίδια σου λέω...
Αυτή της μεγάλης δίψας..

Σαν το γύρω να έμεινε ασάλευτο..
όλα τα ίδια..
ακόμα και οι φάτσες ίδιες μου φαίνονται,
τα ίδια καλούπια..
η ίδια "αποφαση ευθύνης" του πολιτικάντη μέσα,
το ίδιο "στυλ" του απλού έξω, του "εξεγερμένου"...

Και τότε
η βαθύτερη αγωνία μετακινείται
προς τα μέσα.

κάθομαι,
γιατί ο μόνος τρόπος να βρω μιαν απάντηση
είναι να στραφώ προς τα μέσα,
γιατί έξω, σου το είπα,
όλα τα ίδια μείνανε..

και ρωτάω μέσα τώρα
τι άλλαξε;
τι έμεινε;
ζει εδώ μέσα αυτή η δίψα τους;
το αίμα τους που έβραζε
βράζει τώρα μέσα μου;
το όραμά τους
το έχω
και τώρα;
εδώ μπροστά μου;
τα κατάφεραν;
τα κατάφερα;
είμαι ελεύθερος;

όχι.
όχι. Σίγουρα όχι.

Υπερίσχυσε η εξουσία τότε και τώρα;
Ακόμα και μέσα;;

Κι εγώ το γιορτάζω κιόλας;
Έχω το θράσος
-και βέβαια το αναφαίρετο Δικαίωμα-
να κρατάω και "επέτειο";;

Δηλαδή,
ενώ ακόμα και τώρα,
εδώ,
36 ολόκληρα χρόνια μετά από την τελευταία δίψα
εξακολουθεί
να ισχύει
ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ
με τότε
(και τότε, και τότε, και τότε)
ΕΓΩ έχω το δικαίωμα
να κοιμάμαι όρθιος και να μην το βλέπω;
Το δικαίωμα να γιορτάζω την Ελευθερία που ποτέ δεν ήρθε;
Το δικαίωμα να γιορτάζω την Ευθύνη που ποτέ δεν ανέλαβα για την πάρτη μου;
Το δικαίωμα να κρατάω "επέτειο" για τη Ζωή που δεν έζησα τότε και δε ζω τώρα;
Να γιορτάζω το δικαίωμα να ξεχνάω;
Το δικαίωμα να βολεύομαι με ψίχουλα και να ξεχνάω;

Να μου πεις,
"και γιατί δηλαδή,
κι αυτοί του τότε έτσι δεν κάνανε;
Με ψίχουλα δε βολευτήκανε και το βουλώσανε;
Δε νανουρίστηκαν με την τηλεορασίτσα τους και είπανε
"δε γαμιέται,
μια ζωή εμείς θα την τρώμε;
ας τρέξουνε οι νέοι τώρα";

Και βέβαια,
αφού ξεχνάω τα πάντα
γιατί σου λέω
τα ίδια
και μέσα και έξω -σαν καθρέφτης
έχω και άλλα δικαιώματα,
διότι βολή ίσον δικαιώματα,
που τότε δεν τα είχα
αλλά τώρα "μετά τους αγώνες"
τα έχω..

Το δικαίωμα να τρώω και να αφήνω μου τρώω βουνά λόφους λαγκάδια παραλίες ποτάμια.
το δικαίωμα να εξαφανίζω και να αφήνω να εξαφανίζω απ' το χάρτη μου τα δέντρα.
το δικαίωμα να χτίζω τσιμέντα να χτίζω τοίχους να χτίζω μπουντρούμια να χτίζω και να κρύβω τον ήλιο.
το δικαίωμα να δηλητηριάζω και να αφήνω να μου δηλητηριάζω το νερό την τροφή μου τον αέρα το μυαλό και τη φαντασία τη γνώση
την ημέρα την προσευχή μου.

Το δικαίωμα
-παρόλο το όραμα και τη Δίψα για Ελευθερία-
να επιμένω
ακόμα
βρίζοντας
φυλακισμένος
πεθαίνοντας
μέσα σ' αυτή τη νύχτα...



...
"Τυφλός είναι και 'κείνος
που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ το πηγάδι
το σκοτεινό
ό,τι τον κατατρώει
ανάγκη το χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει
να ξεχαστεί"


Καλή επέτειο και φέτος...
...